Dornmethode

De Dorn Methode vindt zijn oorsprong in Duitsland. De basis van de Dorn Methode is altijd de correctie van beenlengteverschil. De benen zijn de steunpilaren van ons bekken. Als deze steunpilaren ongelijk zijn, ontstaat er een bekkenscheefstand. Heel veel mensen hebben een verschil in beenlengte, wat vaak leidt tot klachten in rug, nek, heup en knie. Het beenlengteverschil komt vaak door overbelasting, een val, vertillen, een misstap, maar ook door verkeerd zitten.

Het heupgewricht bestaat uit een kap en een kom met daartussen kraakbeen, bijeengehouden door spieren en pezen. Als we het ene been over het andere slaan, dan wordt de kop van dat bovenbeen als het ware iets uit de kom getrokken. Als het gewricht niet automatisch terug glijdt bij het opstaan, dan wordt de verkeerde houding gecorrigeerd door het aanspannen van de spieren. Hierdoor kunnen verschillende klachten ontstaan. Vaak wordt het beenlengteverschil opgelost door het kortere been langer te maken met bijvoorbeeld een zooltje in de schoen. De Dorn Methode zorgt ervoor dat het langere been weer korter wordt. De correcties die worden uitgevoerd gebeuren altijd in beweging. De spieren worden op deze manier voor de gek gehouden waardoor ze niet kunnen tegen werken en het lichaam de correcties veel makkelijker accepteert.

Indicaties:

Contra indicaties

Ondanks het feit dat de Dorn Methode zeer mild is, zijn er situaties waarbij het niet toegepast kan en mag worden. Zoals:

Na de behandeling:
Er kan wat spierpijn optreden. Het is belangrijk om na de behandeling de eerste dagen zware inspanning en tillen te vermijden. Het lichaam moet wennen aan de nieuwe stand. Voldoende drinken (water/kruidenthee) is van belang om de vrijgekomen afvalstoffen die uit de weefsels zijn losgekomen af te voeren.